در این مطالعه با توجه به نتایج به دست آمده بکارگیری لیزر در شرایط حاد تاندونیت و نیز در شرایط تخریش بیش از اندازه بافت تاندونی نتایج درمانی رضایت بخشی را به همراه داشته است.

در این تحقیق مشخص شد که در صورت استفاده از لیزر در شرایط التهاب حاد و تخریش بیش از اندازه تاندون با توجه به خصوصیات بیومکانیکی این بافت میتواند با تسریع در گذر دوره التهابی و نفوذ سلول هایی مانند فیبروبلاست ها در ناحیه و آماده سازی موضعی محل آسیب دیده برای تولید و ساخت ماده زمینه ای و الیاف کلاژنی بیشتر در مقایسه با گروه کنترل شود، که تاثیر بسزایی در کاهش دوران التهاب، از بین بردن درد و کاهش درجات لنگش و وزن گیری طبیعی تر در مقایسه با گروه کنترل می شود که نشانه های بالینی، سونوگرافی، میزان کمی هیدروکسی پرولین و نتایج هیستوپاتولوژیکی این نتایج را تایید مینماید.